Tijdens de sloop van de 19e eeuwse bakstenen riolering en de daaropvolgende aanleg van een betonnen riolering kon gedurende een tweetal weken de natuurlijke bodem en de vroegste bewoningssporen in de Visserstraat worden vastgelegd. Door de smalle insteek van het oude riool kon op tal van plaatsen de oorspronkelijke gelaagdheid van de bodem worden waargenomen.
Waarneming Visserstraat riolering 1994
Van de Vissersstraat is bekend dat deze tussen 1311 en 1317 werd aangelegd als een verbinding tussen Vismarkt en Tolbrugstraat. Bewonings- en bebouwingsporen gaan echter al terug tot in de late 12e eeuw. Dit werd al in 1992 bij een opgraving op Visserstraat 7 vastgesteld. Het betreft hier bebouwing op de flauw aflopende Markoever.
De natuurlijke bodem, bestaande uit vochtig grijs zand met bewortelingssporen, bevond zich ca. 2.50 m. onder het straatniveau (ca. 55+NAP) op de kop van de Visserstraat. Noordelijker, tegenover Visserstraat 31, is de vaste bodem waargenomen op 110 cm. +NAP. Boven op de natuurlijke bodem werd incidenteel een veenlaagje waargenomen maar in de meeste profielen was dit niet aanwezig. Het veenpakket werd het duidelijkst waargenomen op de kop van de Visserstraat en vanaf Visserstraat 31.
Bovenop op het veenlaagje of daar waar het veen verdwenen was bevond zich tot Visserstraat 7 een humeus ophogingspakket met veel houtskoolresten, wat botmateriaal en een weinig houtresten. Een aanwijzing dat er opgehoogd werd met huisafval.
Bovenop de ophogingslagen werd een straatniveau ontdekt met zeer veel houtresten en met natuursteen. Het pakket had een dikte van 20-30cm. Vanaf Visserstraat 9 was duidelijk te zien dat het hout aan de top van de laag bestond uit horizontale stammetjes, een zogenaamd knuppelpad.
Ter hoogte van Visserstraat 31 is dit knuppelpad bemonsterd en is er een stuk wegdek verwijderd en geconserveerd. Datering van het straatniveau op basis van de aanwezigheid van aardewerk in de periode 1275-1325. Boven dit straatniveau werd over vrijwel de gehele Visserstraat een sterk humeus ophogingspakket, dat in de 14e en 15e eeuw gedateerd kan worden, aangetroffen