Aan het einde van de negentiende eeuw werden er in Breda verschillende straten aangelegd die we zouden kunnen beschouwen als boulevards. De as Parkstraat Wilhelminapark watertoren kunnen we in zijn geheel ook beschouwen als zo’n boulevard.
De landschapsarchitect Leonard A. Springer
De terreinen van het latere Wilhelminapark waren eigendom van de Staat der Nederlanden. In 1892 gaven de Domeinen (de dienst die de onroerende eigendommen van de Staat der Nederlanden beheert) opdracht aan de Haarlemse landschapsarchitect Leonard A. Springer voor de aanleg van een park. Later zou hij een van de meest beroemde Nederlandse landschapsarchitecten worden. De oude vestinggrachten die hier nog lagen moesten worden omgebouwd tot waterpartijen. Vandaar dat de vijver in het park deze 'slingervorm' heeft gekregen. De lage gronden rondom de oude vestinggracht werd met het materiaal dat werd uitgegraven voor de vijvers opgehoogd en werd beplant met plantsoenen en groepen bomen en heesters. De hoofdingang van het park is de Parkstraat. De aanleg is aanbesteed in 1893 en in 1894 voltooid. De watertoren ten noorden van het Wilhelminapark is gebouwd in 1893 en speelt mee in de opbouw van het park.
Wilhelminapark
De naam Wilhelminapark is gegeven naar aanleiding van het bezoek dat de jonge koningin Wilhelmina, samen met haar moeder, koningin-regentes Emma, op 25 september 1894 aan Breda bracht. Wilhelmina (1880-1962) was koningin vanaf 1890, maar werd pas ingehuldigd na haar achttiende verjaardag in 1898. Zij was koningin tot 1948.
Beplanting
De gemeente en Springer kregen ruzie over de betaling voor de beplanting. De beplanting van het park is daarom gedaan door H.C. Waals, de opzichter van de Bredase beplantingen. In 1926 werd de beplanting van het park en van de Parkstraat gereorganiseerd door de directeur van Beplantingen C.M. van Koolwijk. De laatste reconstructie van het park is van de landschapsarchitect Rob van Bergen in 1982.
Beschermd stadsgezicht
Het park maakt deel uit van het van rijkswege beschermd stadsgezicht in de zin van de Monumentenwet 1988, aangewezen door de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en de Minister van Infrastructuur en Milieu op 14 maart 2013.
