Op Sacramentsdag 11 juni 1925 werd door pastoor van Meel de eerste steen gelegd voor de Sacramentskerk aan de Zandberglaan. Op 3 juni 1926, een jaar later, kon de kerk gewijd worden door bisschop Hopmans.
Het kerkgebouw van de H. Sacramentsparochie staat aan de zuidoostelijke zijde van de Zandberglaan. De kerk is gebouwd naar een ontwerp van J. van Dongen. Pastoor van Meel had de oom van Van Dongen benaderd nadat hij in de Zandberglaan was komen wonen. Zijn neef, de jonge Jan van Dongen uit Apeldoorn, die in zijn ontwerpen graag nieuwe bouwmaterialen gebruikte zoals glas en beton, kreeg de sympathie van van Meel.
Het blokvormige gebouw, is opgetrokken in een stijl die de expressionistische elementen van de late Amsterdamse School combineert met elementen van de neogotiek. Doordat de toren ontbreek is de kerk niet van ver zichtbaar. Er was wel een hoge toren met spits gepland. Deze is uiteindelijk nooit gebouwd, maar aan de zijkant van de kerk kan men nog altijd het 'vuil' metselwerk zien op de plek waar de toren had moeten verschijnen.
In de straat zelf domineert het gebouw wel door zijn bouwhoogte en massieve karakter. Oorspronkelijk was het terrein van de kerk verbonden met dat van het klooster aan de Generaal Maczekstraat.
Betonnen schaaldak
Binnen bestaat de kerk uit een grote open kerkruimte met, uniek in die tijd, het eerste dragende betonnen plafond dat daardoor vrij uitzicht mogelijk maakt vanuit de hele kerk op de plaats van handeling. Dat gewelf had overigens nog wel versierd moeten worden, naar Italiaans voorbeeld, met een mozaïek. Dat was uiteraard veel te duur en de mozaïeken in de kerk zijn daarna beperkt gebleven tot de kruiswegstaties in de omgang.
De inwijding, een jaar na de eerste steenlegging, vond plaats in een kerk in aankleding: geen mozaïek, geen kruiswegstaties, geen toren, geen orgel. Op2 januari 1927 stond in de kerk het H. Sacrament ter (altijd durige) aanbidding. Giften kwamen spoedig zodat de kerk intern verfraaid kon worden.
Tweede Wereldoorlog
De kerk en de parochie zijn grote verwoesting bespaard gebleven in de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers vorderden in 1943 wel de pastorie en verjoegen daarmee de pastoor en zijn kapelaans naar elders. De geestelijkheid in de Sacramentskerk liet wel blijken aan welke kant zij stond: het Wilhelmus klonk (ondanks de Duitsers in de pastorie) na iedere Hoogmis in het laatste oorlogsjaar, dat duurde tot oktober 1944 toen Poolse troepen Breda vanuit het zuiden bevrijdden en er om de kerk gevochten werd. Na de oorlog bleek hoeveel geluk de parochie en de kerk hadden gehad. Zelfs de kerkklok, die door pastoor van Meel was verstopt om omsmelten te voorkomen, kon als enig bewaarde kerkklok in Breda worden teruggehangen. Overigens is dit de reden dat het parochieblad van het H. Sacrament vanaf die tijd 'De Klok' heette.
De Sacramentskerk is beroemd vanwege zijn jaarlijke Ziekentriduum - een driedaagse in de zomer waar zieken en gezonden bijeenkomen om samen te bidden, te vieren, te eten en te ontspannen.
De Sacrementskerk is een gemeentelijk monument.
