18de eeuwse bling bling

Geheel toevallig kwamen er deze week bij inventarisatie van bijzondere objecten uit oud archeologisch onderzoek twee halfedelsteentjes tevoorschijn. Het ene exemplaar komt uit een hele bijzondere afvalput die vol zat met visafval (!), opgegraven in de Molenstraat. Het andere steentje komt uit een beerput op het achtererf van een woonhuis aan de Grote Markt. Een datering van op z'n laatst midden 18de eeuw lijkt, gezien allerlei andere vondsten, redelijk betrouwbaar.

Het zijn twee bergkristalletjes met een slijpvorm die we bij diamanten als voorloper van de briljant zouden betitelen. De naamgeving hangt af dan van de vorm en het aantal facetten. En daar mee dus ook de uitstraling en schittering die zelfs bij deze halfedelsteentjes opvallend is. Ongetwijfeld zijn dit steentjes geweest die uit een vatting van een ring zijn losgeraakt.
Het kleinere steentje links, opgegraven in het begin van de jaren '80 door een amateur-archeoloog, is toen al bekeken door juwelier Heetman in Rotterdam. Dit was ook een diamantdeskundige. De vinder van het steentje heeft klaarblijkelijk hoge verwachtingen gehad......