Gebruik vetvanger
De vetvanger was vooral in een grote keuken te vinden. Het stond naast de open haard, op de grond. Omdat één zijde naar het vuur gericht was, blakerde deze zwart. Het werd gebruikt tijdens het roosteren van vlees en vis. Dierlijk vet wat tijdens het roosteren naar beneden droop, kwam in de vetvanger terecht. Door de hitte bleef het vloeibaar en kon het weer gebruikt worden om een krokant laagje te krijgen op het vlees of de vis.
Informatie object
De vetvanger komt uit de Late Middeleeuwen (1400-1450). Het is gemaakt van roodbakkend aardewerk en aan de binnenkant bedekt met loodglazuur. Op de randen zitten versieringen die doen denken aan de schubben van een vis. Aan één zijde zit een steel om het vast te houden en aan een andere zijde een geultje om het vet af te gieten. In een van de hoeken zit een gat om het op te hangen aan een haak.
De vetvanger is in 1983 gevonden tijdens de opgraving op het voormalige Stemcomplex aan het Kasteelplein.
