Deze weg komt al voor op de kaarten van het Hollands kadaster van 1809 en op het minuutplan van het kadaster van 1824, maar nog zonder naam. In de legger van openbare wegen van Princenhage van 1870 wordt hij voor het eerst de Sintelweg genoemd. De weg was toen dus al verhard met sintels. De toponymist Chr. Buiks heeft een vermelding van de Sintelweg gevonden uit 1910. De Sintelweg ligt gedeeltelijk pal langs de grens tussen Princenhage en Rijsbergen, nu de gemeentegrens van Breda en Zundert.
Sintels
Op de topografische kaarten van 1958 en later staat de Sintelweg aangegeven als een halfverharde weg van de Rijsbergseweg tot aan de IJzermolen. De sintelverharding moet echter al van vóór 1870 zijn. Op de topografische kaart van 1967 staat de Sintelweg tot aan de IJzermolen aangegeven als een verharde weg. Het overige gedeelte door de Vloeiweide was toen nog steeds halfverhard. Het gedeelte bij de ruïne van de boswachterswoning op de Vloeiweide is nu nog steeds verhard met originele sintels.
Verontreiniging
Voorheen werden veel wegen verhard met sintels of koolas. Dit was een afvalproduct van gasfabrieken en ijzergieterijen. Boeren konden de sintels gratis ophalen bij de fabriek. Bij de fabriek waren ze blij dat ze er van af waren en boeren konden de sintels gebruiken voor de verharding van wegen en het ophogen van natte weilanden. In sintels zit allerlei verontreiniging, onder andere zware metalen, maar dat besefte toen niemand zich.
