Landgoed Burgst

De geschiedenis van dit landgoed gaat terug tot de twaalfde eeuw. Mogelijk stond er toen een houten woontoren. In de vijftiende eeuw is er in documenten sprake van een omgracht gebouw, een zogenaamd blokhuis. Bij Burgst hoorden de Grote en Kleine Hoeve. De bijbehorende door een zware wal omgeven akker vormde samen met de akker van de hoeve Muizenberg het economisch hart van het landgoed. De wal en de zogenaamde “cingeltjes”van Burgst (de grachten) zijn bewaard gebleven.

In 1790 werd een classicistisch landhuis gebouwd op het westelijk deel van de centrale akker. Het landgoed rondom het huis kreeg een voornamelijk formele parkaanleg met een centraal gelegen torendreef, die zich richt op de Gageldonkse Kapel en de Grote Kerk van Breda.

In 1975 werd door L.J.M. Tummers F.M. Maas een ontwerp gemaakt voor het uitbreidingsgebied Haagse Beemden. Dit plan is in meerdere opzichten bijzonder. Ten eerste werden de (historische) landschappelijke structuren leidend voor het plan. Ten tweede zijn hier de vroegste voorbeelden van “bloemkoolwijken” in Nederland te vinden. Deze naam verwijst naar de kronkelige structuur van de wijken.Met name het eerste punt vormde een radicale breuk met de stedenbouwkundige principes van de wederopbouwperiode. Daarom is zijn de Haagse Beemden in 2013 opgenomen in de Canon van de Ruimtelijke Ordening.