wat te doen met een middeleeuws paard...

Bij archeologisch onderzoek worden regelmatig dierenbotten gevonden. Bijna altijd gaat het om slacht - en consumptieafval. Een enkele keer worden er complete skeletten opgegraven. Dan gaat het om koeien, schapen, varkens en paarden. En een enkele keer om een hond of een kat. Met dieren die compleet begraven worden is altijd wat aan de hand. Men wist heel goed dat het onverstandig was om een ziek dier te consumeren. Tot ver in de middeleeuwen werden zieke dieren vaak op het erf begraven. Het houden van vee in de stad was tot in de twintigste eeuw nog gebruikelijk. Er is nu nog een generatie Bredanaars die dat meegemaakt heeft.

Bij het inventariseren van dierlijk bot gevonden tijdens een opgraving in 1997 aan de Kraanstraat werd een compleet paardenskelet aangetroffen. Het was na de opgraving zorgvuldig verpakt en opgeborgen. Aan de hand van andere vondsten in de grafkuil kon het dier in de 15de eeuw worden gedateerd. De komende tijd zal het skelet onderzocht worden opvallende kenmerken.

Het karkas lag begraven op het achterterrein van de Herberg van Thorn. Een middeleeuws gebouw dat lag op de plaats waar nu de Kraanstraat loopt. Via deze link komt u meer te weten over dit verdwenen gebouw. Haksporen in diverse opgegraven botten wijzen er op dat het dier niet in z'n geheel is begraven maar in delen.

Dieren die niet meer geslacht konden worden en dus begraven werden konden natuurlijk voor overlast gaan zorgen. Er was kans op stank en ongedierte. Dus moest er op voldoende diepte begraven worden. Dat was een voorschrift dat het stadsbestuur in de 15de eeuw vast liet leggen in de zogenaamde "keuren". Na de middeleeuwen werd het sowieso verboden om nog dieren op je erf te begraven.