Uit de oude doos (7)..... visnetverzwaring uit de Visserstraat

In 1992 werd er op een braakliggend terrein aan de Visserstraat een grote opgraving uitgevoerd. Het opzienbarende resultaat was dat er een continue bebouwing kon worden aangetoond vanaf ca. 1175 tot aan een grote brand in 1979 waarna het perceel jarenlang braak lag.
Van de oudste houten huizen werden de paalsporen en haardplaatsen (in de open ruimte) aangetroffen. In eerste instantie waren de palen van deze huizen gewoon in de grond ingegraven. Door het wegrotten van de staanders was de levensduur van deze huizen beperkt. Later in de 13e eeuw liet men de palen rusten op stukken natuursteen of baksteen.
Bij het archeologisch onderzoek waren de palen al verdwenen maar werden de brokken steen in de paalgaten wel teruggevonden. In de meeste gevallen betrof het stukken tufsteen, misschien afkomstig van de oudste bouwfase van de Grote kerk. Eén paalgat bevatte echter een stuk rood zandsteen waarbij onlangs pas opviel dat de vorm afweek.
We veronderstellen nu dat het een groot fragment is van een netverzwaring. Deze hielden visnetten in stromend water op hun plaats. Deze verzwaringen waren meestal driehoekig van vorm met een gat waardoor een touw stak om het visnet met de steen te verbinden.

Van oorsprong vermoedelijk dus een bouwfragment, bijgekapt tot een netverzwaring en uiteindelijk als funderingsteen voor een houten staander van een 13e eeuws woonhuis...........en dat in de Visserstraat.