Hoe zat dat nou ook alweer? Een half klooster in de Catharinastraat

In 1990 werden bij archeologisch onderzoek in een uitgebrande pand aan de Catharinastraat 87 bij toeval twee spitsbogen aangetroffen in het gezamenlijke muurwerk met het aangrenzende Begijnhof . Al gauw werd duidelijke dat het om een gotisch venster en een doorgang ging.
Na de sloop van het gebouw werden tijden het archeologisch onderzoek de resten van een 15e eeuwse kloostergang en een aangrenzende zaal gevonden.

Bekend was dat In de periode 1430-1440 is in het gebied tussen de Catharinastraat en de middeleeuwse stadsmuur een middeleeuws klooster gebouwd door Johanna van Polanen, vrouw van Engelbrecht van Nassau. Het initiatief hiervoor was uit een summiere historische vermelding wel bekend, maar historici waren van mening, dat het project nooit gerealiseerd was of slecht beperkt was gebleven tot de bouw van de huidige Waalse kerk. Het onderzoek uit 1990 laat zien dat er wel degelijk een kloostercomplex gebouwd is geweest.

Bouwhistorisch onderzoek in de Begijnenhuisjes die tegen de Waalse kerk zijn aangebouwd leverde nog een kloosterboog op waarbij duidelijke werd dat tegen te Waalse kerk een kloostergang of zaal heeft gelegen waarin uiteindelijk Begijnenhuisjes zijn gebouwd. Door de talloze verbouwingen zijn er vermoedelijk nog maar weinig resten van deze gang in het muurwerk bewaard gebleven.

In 2012 werd bij archeologisch onderzoek op het bleekveld van het Begijnhof muurwerk aangetroffen wat paste in het idee van een kloosterhof (een zgn. pandhof) achter de Waalse kerk, dus voordat het Begijnhof daar gebouwd werd. Maar hier werd ook duidelijk dat er alleen funderingen waren aangelegd en dit deel van het klooster nooit afgebouwd is. De reden hiervoor zou best wel het overlijden van Johanna van Polanen in 1445 geweest kunnen zijn. Maar ook simpelweg geldgebrek kan een rol hebben gespeeld.