Johanneskerk Princenhage

De Johanneskerk is een zogenaamde Waterstaatskerk. In de negentiende eeuw kwamen er van overheidswege regelingen om een einde te maken aan conflicten tussen katholieken en hervormden over het bezit van oude kerken. Vaak hield dit in dat voor een van beide partijen een nieuwe kerk werd gebouwd. Het ontwerp en de bouw van deze kerken stond onder controle van het toenmalige ministerie van Waterstaat.
De Hervormde Gemeente van Princenhage maakt vanaf 1648 (het einde van de Tachtigjarige Oorlog) gebruik van de voorheen katholieke Sint Martinuskerk. De rooms-katholieken maakten sindsdien gebruik van een schuurkerk. De naam Schuurkerkstraat herinnert daar nog aan. Rond het einde van de achttiende eeuw werd de Sint Martinuskerk door de overheid weer aan de katholieken gegeven, die in Princenhage de meerderheid vormden. Als compensatie voor de hervormde gemeente werd rond 1819 de Johanneskerk gebouwd.
De kerk is, zoals veel Waterstaatskerken, gebouwd in neoclassicistische stijl. Architecten lieten wederom inspireren door de Griekse en Romeinse bouwkunst en dan met name de tempelbouw. Een ander voorbeeld van de Waterstaatsstijl in Breda is de Heilige Anthoniuskathedraal.