In het begin van de zestiende eeuw stond op het dorpsplein van Teteringen al een kapel. Deze was gewijd aan Onze Lieve Vrouw. Nadat de kapel door brand werd verwoest werd deze in 1632 herbouwd als parochiekerk.
Na de 80-jarige oorlog moest de kerk worden overgedragen aan de protestantse gemeente. De katholieke gemeente week uit naar een schuurkerk (schuilkerk) die in 1688 recht tegenover het raadhuis gebouwd werd.
In 1757 wordt de heilige Wilibrord voor het eerst als patroonheilige van deze schuurkerk genoemd. Willibrord was een Engelse priester, die vanuit Ierland in het jaar 690 voet aan wal zette in Katwijk. Hij ging als missionaris onder de Friezen werken en was zo succesvol, dat hij de bijnaam ‘’de apostel der Friezen’’ kreeg. In 695 werd hij de eerste bisschop van Utrecht. Hij stierf in 739 in het door hem gestichte benedictijnenklooster te Echternach in Luxemburg. Na zijn dood werd Willibrord heilig verklaard. In 1710 had de parochie van Teteringen een van de heilige Willibrord verkregen. Deze relikwie had grote waarde voor de kerk, want het betekende dat de gelovigen een overblijfsel van de heilige in hun midden hadden, waaraan grote krachten werden toegeschreven.
Tijdens de Franse tijd kwam de parochiekerk weer in katholieke handen. De kerk werd afgebroken en vervangen door een grote nieuwe kerk, terwijl tegelijkertijd ook de schuurkerk werd afgebroken. Deze zogenaamde Napoleonskerk werd in 1927 door de huidige Willibrorduskerk.
De huidige Willibrorduskerk in Teteringen is een van de laatste scheppingen van de architect Jacques_van_Groenendael. Het is een zogenaamde ‘volkskerk’. Dat wil zeggen dat het altaar vanuit de hele kerk goed zichtbaar is; het volk werd zo meer betrokken bij het centrale gebeuren tijdens de mis. De kerk is ontworpen met neobyzantijnse, neoromaanse en Amsterdamse school elementen. Het pand is een rijksmonument.
Willibrorduskerk
De Willibrorduskerk van Teteringen
De zegen van St. Willibrord speelde een belangrijke rol in het leven van de bewoners van Teteringen. Dat blijkt uit twee, inmiddels verdwenen tradities: Kindjeskermis en de Zegening van landbouwwerktuigen.
Elk jaar kwamen moeders met hun kleine kinderen op de tweede zondag na Pasen naar de St. Willibrorduskerk. Daar ontvingen ze van de pastoor de zegen van St. Willibrordus. Het was erg populair en in 1930 hingen er nog overal raambiljetten in het dorp, die opriepen om naar de kerk te komen. Er stond onder meer op: ‘’Wie ooit ondervond wat die zegening biedt, vergeet Kindjeskermis van Teteringen niet!'.’ Maar na 1950 kwamen er steeds minder moeders met hun kinderen naar ‘’Kindjeskermis’’ en zo werd het verleden tijd.
Behalve Kindjeskermis had Teteringen nog een speciale gebeurtenis rond St. Willibrord. Want op de eerste zondag in november konden de boeren naar de kerk komen om hun werktuigen te laten zegenen met de St. Willibrordeszegen. Tot na de Tweede Wereldoorlog werd aan de bedevaart deelgenomen, maar in de jaren zestig van de vorige eeuw verdween ook deze traditie uit Teteringen.
