Deze weg komt al voor op kaarten vanaf 1809, maar nog lang zonder naam. In de legger van openbare wegen van Princenhage van 1870 wordt hij voor het eerst de Sintelweg genoemd. Hij was dus verhard met sintels of koolas, zoals dit in Breda wordt genoemd.
De weg liep vroeger door op het grondgebied van de gemeente Rijsbergen. Deze verbinding is nu verbroken. Op Rijsbergs grondgebied is ook een Sintelweg, maar deze loopt dood. De Sintelweg onder Rijsbergen is nog steeds een halfverharde weg en geeft daarmee een goed idee van de Sintelweg onder Breda, zoals hij er oorspronkelijk moete hebben uitgezien.
Sintels
Sintels zijn volledig verbrande residuen van steenkool of metaalslakken, steenachtig afval dat zich vormt bij het smelten van metalen. Bij de kachelfabriek de Etna in Breda, bij ijzergieterijen, waarvan er in Breda meerdere waren en bij de gasfabriek kwamen er tijdens het productieproces sintels of slakken vrij. Door hun stevige structuur waren ze wel heel geschikt als verhardingsmateriaal voor wegen, paden en erven. Boeren konden ze gratis afhalen bij de fabriek. Vele wegen zijn er in het verleden mee verhard.
Pas halverwege de jaren tachtig groeide het milieubesef in Nederland. Toen drong ook het besef door dat sintels schadelijk zijn voor het milieu vanwege de zware metalen die in de sintels zaten, zoals zink, cadmium, arseen, koper en lood.
