Steenakker is vanaf de late ijzertijd tot aan het begin van de vierde eeuw min of meer continu bewoond geweest. De bewoning concentreerde zich op de top van de dekzandrug, terwijl op de flanken daarvan, in de richting van het beekdal verspreid liggende bijgebouwen voorkwamen. Door grote vlakdekkende onderzoeken over een terrein van vijftig hectare is nu bekend dat Steenakker was gevuld met verspreid liggende hoevecomplexen, glooiende akkers en sterk begroeide beekdalen. Grote delen van het natuurlijke landschap waren omstreeks 100 n.Chr. al in cultuur gebracht. Dit hangt samen met de relatief vruchtbare ondergrond, een niet al te hoog grondwaterpeil onder de akkers en de aanwezigheid van een aantal beken. Deze artists impression van Kelvin Wilson geeft die situatie goed weer.
De Steenakker in de Romeinse Tijd
Steenakker in de Romeinse Tijd
Ook interessant
Erfgoedweb is een initiatief van
